૧
|
[ સં. ] |
पुं. |
એ નામના દેશનો રહેવાસી.
|
૨
|
|
पुं. |
( પિંગળ ) એ નામનો એક છંદ. તેના દરેક ચરણમાં સગણ અને બે જગણ મળી નવ અક્ષરો હોય છે.
|
૩
|
|
पुं. |
એ નામનો એક પ્રાચીન દેશ.
|
૪
|
|
पुं. |
એ નામનો એક પ્રાચીન રાજવંશ. તેનું રાજ્ય દિલ્હીમાં ૮થી ૧૨ સૈકા સુધી હતું. પ્રસિદ્ધ રાજા અનંગપાળ આ વંશનો હતો. પાછળથી તોમરોએ કનોજમાં રાજધાની કરી હતી. કનોજમાં આ વંશનો પ્રસિદ્ધ રાજા જયપાળ થયો હતો.
|
૫
|
|
पुं. |
( સંગીત ) એ નામનો એક રાગ.
|
૬
|
|
पुं. |
એક જાતનો ઈરાની સિક્કો.
|
૭
|
|
पुं. |
( પિંગળ ) એક વિષમજાતિ માત્રામેળ છંદ. આ છંદ આનંદવસ્તુ છંદનો એક ભેદ છે. તેમાં ૫ ગુરુ અને ૮૦ લઘુ મળી ૮૫ વર્ણ અને ૯૦ માત્રા હોય છે.
|
૮
|
|
पुं. |
( પિંગળ ) બાર માત્રાનો એક છંદ. તેના અંતમાં એક ગુરુ અને એક લઘુ હોય છે.
|
૯
|
|
पुं. |
( જ્યોતિષ ) વિષુવાંશ ૧૩૪ અને ઉત્તર ક્રાંત્યંશ ૧૨માં આવેલો ચોથા મહત્ત્વનો એક તારો.
|
૧૦
|
|
पुं. |
હાથી ઉપર રખાતી એક લડાયક સામગ્રી; મુદ્ગર.
|
૧૧
|
|
न. |
એક પ્રકારનું શસ્ત્ર; ભાલું; છત્રીશ માંહેનું એક શસ્ત્ર; જેને ગડાસા અથવા સવળી કહે છે તે અસ્ત્ર.
|
૧૨
|
|
न. |
પોલાદના તીક્ષ્ણ કાંટાવાળું માથું લગાડેલી લાકડી; કડિયાળી; ભાલા ભાલા જેવાં ફળાંવાળી લાકડી; રવૈયાના આકારનું એક જાતનું શસ્ત્ર.
|