૧
|
|
पुं. |
અપરાધ; ગુનો.
|
૨
|
|
पुं. |
( ગણિત ) ઉચ્ચ ગણિતમાં અક્ષરને લગાડાતું ચિહ્ન. જેમકે, ક૧, ક૨.
|
૩
|
|
पुं. |
એક જાતનું રત્ન.
|
૪
|
|
पुं. |
એક જાતનો સફેદ મણિ.
|
૫
|
|
पुं. |
એકથી નવ સુધીના આંકડા.
|
૬
|
|
पुं. |
ખોળો; ગોદ.
|
૭
|
|
पुं. |
ગર્વ; અહંકાર.
|
૮
|
[ સં. અંક્ ( નિશાની કરવી ) ] |
पुं. |
ચિહ્ન; નિશાન; રેખા; આંકો.
|
૯
|
|
पुं. |
ટેક; વટ.
|
૧૦
|
|
पुं. |
ડાઘ; કલંક; લાંછન. ચંદ્રને અંક એટલે લાંછન હોવાથી તે શશાંક કહેવાય છે.
|
૧૧
|
|
पुं. |
નજર પડતી બચાવવાને માટે બાળકના કાનની આગળ ગાલ ઉપર કરવામાં આવતી કાજળની બિંદી; મેસની ટીલડી.
|
૧૨
|
|
पुं. |
નવની સંજ્ઞા.
|
૧૩
|
|
पुं. |
નાટકમાં જેને અંતે મુખ્ય પડદો પડે છે એવો તેનો વિભાગ.
|
૧૪
|
|
पुं. |
પર્વત; પહાડ; ગિરિ.
|
૧૫
|
|
पुं. |
બાજુ; પડખું.
|
૧૬
|
|
पुं. |
ભાગ; બાબ.
|
૧૭
|
|
पुं. |
ભાગ્ય; કિસ્મત; નસીબ.
|
૧૮
|
[ હિં. ] |
पुं. |
( ગણિત ) મુદ્દલ રકમ સાથે દર અને મુદ્દતનો ગુણાકાર.
|
૧૯
|
[ હિં. ] |
पुं. |
મૂળાક્ષર માંહેનો એક; વર્ણમાળાનો મૂળ અક્ષર.
|
૨૦
|
|
पुं. |
( કાવ્ય ) રૂપકના દસ પ્રકારમાંનો એક, જેમાં લોકપ્રખ્યાત નાયકનું રસયુક્ત ચરિત્ર હોય છે. એની ભાષા સરળ અને પદ નાનાં હોય છે.
|
૨૧
|
|
पुं. |
વેચાણ કીમતનો અંક.
|
૨૨
|
[ સં. અંક્ ( ગણવું ) ] |
पुं. |
સંખ્યાદર્શક ચિહ્ન; આંકડો; આંક.
|
૨૩
|
[ હિં. ] |
पुं. |
સિક્કા ઉપરની છાપ.
|
૨૪
|
|
स्त्री. |
આંકડ; છેડેથી વાળેલો સળિયો.
|
૨૫
|
|
स्त्री. |
બાથ; આલિંગન.
|
૨૬
|
|
न. |
આભૂષણ; અલંકાર.
|
૨૭
|
|
न. |
ખોટી લડાઈ; ચિત્રયુદ્ધ.
|
૨૮
|
|
न. |
ગોળ વાંકી લીટી.
|
૨૯
|
|
न. |
પાપ; ખરાબ કામ.
|
૩૦
|
|
न. |
મનુષ્યનાં બત્રીસ શુભ લક્ષણમાંનું એક.
|
૩૧
|
|
न. |
લમણું.
|
૩૨
|
|
न. |
શરીર; અંગ; દેહ.
|
૩૩
|
|
न. |
સ્થળ; સ્થાન; જગ્યા.
|
૩૪
|
|
न. |
સ્ત્રીના વસ્ત્રનો ભાગ; સોડિયું; સ્ત્રીએ પહેરેલા લૂગડાનો ડાબી બાજુનો માથાથી કમર સુધીનો ઝુલતો ભાગ.
|
૩૫
|
|
अ. |
પાસે; સમીપ; નિકટ.
|
૩૬
|
|
न. |
ગાયનના સ્વર લિપિબદ્ધ કરવા તે. જુઓ અંકન ૧૦.
|
૩૭
|
|
न. |
( ગણિત ) બીજાવયવ; સૂક્ષ્મપાત; વર્ણ; `કોએફિશન્ટ`.
|